چمن‌های مصنوعی در زمین‌های فوتبال

چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال چه ویژگی هایی دارند؟

فوتبال ورزشی است که در آن بازیکنان تماس‌های فیزیکی زیادی با سطح زمین دارند و تکل زدن و سُر ‏خوردن از جمله حرکات اجتناب ناپذیر در این ورزش می‌باشد. در بررسی ویژگی‌های مورد نظر برای یک چمن مصنوعی فوتبالی، عکس العمل میان سطح و توپ، بر هم ‏کنش میان بازیکن و سطح، سایش پوست بازیکن و نیز دوام چمن مصنوعی معیارهای تعیین کننده‌ای ‏هستند. اولین چمن های مصنوعی، به دلیل اتصالات ضعیف، سایش و اصطکاک زیاد نخ‌ها، برای استفاده ‏در این ورزش مناسب نبودند. در گذشته بازیکنان مجبور می‌شدند از پیراهن آستین بلند و شلوار استفاده کنند تا به ‏پوست آسیب نرسد.

امروزه با پیشرفت‌هایی، که در تولید چمن‌های مصنوعی فوتبالی حاصل شده است، استفاده چمن‌های مصنوعی در زمین‌های فوتبال افزایش یافته و امروزه به جای چمن‌های طبیعی از فیلامنت‌های مصنوعی همچون پلی ‏پروپیلن، پلی اتیلن و پلی آمید استفاده می‌شود که در واقع این فیلامنت‌ها خاب‌های چمن مصنوعی را ‏تشکیل می‌دهند. خاب این چمن‌ها مانند چمن‌های طبیعی در زمین ریشه دار نیستند، بلکه در یک پارچه ‏زمینه جاسازی شده‌اند. بدین صورت که؛ در طول عملیات تافتینگ، فیلامنت‌ها به فرم لوپ (حلقه) در پارچه ‏قرار داده می‌شوند و در مرحله بعد برش می‌خورند. برای جلوگیری از لغزیدن فیلامنت‌ها، پشت این لایه ‏را با ماده مخصوصی پوشش می‌دهند.

چمن مصنوعی در فوتبال حرفه ای

در سال ۲۰۰۵ که فدراسیون فوتبال اروپا (‏UEFA‏) و فدراسیون بین المللی فوتبال (‏FIFA‏) استفاده از ‏جدیدترین نسل چمن‌های مصنوعی را مجاز نمودند، چمن مصنوعی رسماً به دنیای فوتبال وارد شد. قبل ‏از آن، بررسی‌های زیادی در زمینه تدوین استانداردهای کیفی برای چمن‌های مصنوعی، خواص فیزیکی ‏مربوط به اتصالات، اصطکاک، غلتیدن و انعکاس توپ در آنها، احتمال ایجاد آسیب برای بازیکنان و همچنین ‏مسائل اقتصادی انجام شده بود. یکی از نتایج این بررسی‌ها این بود که استفاده از چمن‌های مصنوعی در زمین‌های فوتبال محدودیت زمانی نداشته و مستقل از شرایط آب و هوایی است. در حالی که عمر مفید یک زمین ‏چمن طبیعی کوتاه (به اندازه ۶۰۰ ساعت بازی فوتبال) است. یکی دیگر از دلایل رشد استفاده از چمن مصنوعی فوتبال ، معماری مدرن استادیوم‌های ورزشی ‏است. از آنجا که اکثر استادیوم‌های جدید کاملاً سقف‌دار هستند، چمن‌های طبیعی نمی‌توانند در آنها ‏هوا و نور کافی دریافت کنند.‏

استفاده چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال رو به گسترش است. مطالعه ساختاری و کیفی بر روی چمن های مصنوعی سبب پیشرفت این محصولات شده است. از طرفی نیز نظر گرفتن نیازهای زمین فوتبال و حتی جایگاه تماشاچیان و قرار دادن سقف برای جلوگیری از تابش بیش از اندازه آفتاب نیاز به استفاده از چمن مصنوعی را بیشتر کرده است. در این مقاله با هم نگاهی مختصر بی اندازیم به نیازهای زمین فوتبال و روندی که در این سال های طی شده است.

معیارهای زمین های فوتبال و پوستی که کمتر آسیب می بیند

فوتبال ورزشی است که در آن بازیکنان تماس‌های فیزیکی زیادی با سطح زمین دارند. تکل زدن و سُر ‏خوردن از جمله حرکات اجتناب ناپذیر در این ورزش است. در بررسی ویژگی‌ های مورد نظر برای چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال عکس العمل میان سطح و توپ، بر هم ‏کنش میان بازیکن و سطح، سایش پوست بازیکن و نیز دوام چمن مصنوعی معیارهای تعیین کننده‌ای ‏هستند. اولین چمن های مصنوعی، به دلیل اتصالات ضعیف، سایش و اصطحکاک زیاد نخ ‌ها، برای استفاده ‏در این ورزش مناسب نبودند. در گذشته بازیکنان مجبور می‌شدند از پیراهن آستین بلند و شلوار استفاده کنند تا به ‏پوست آسیب نرسد.

ساقه های چمن مصنوعی یا همان فلامینت ها

امروزه با پیشرفت ‌هایی، که در تولید چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال حاصل شده است، استفاده چمن‌ های مصنوعی در زمین ‌های  ورزشی افزایش یافته و امروزه به جای چمن‌ های طبیعی از فیلامنت ‌های مصنوعی همچون پلی ‏پروپیلن، پلی اتیلن و پلی آمید استفاده می ‌شود در واقع این فیلامنت‌ ها خواب ‌های چمن مصنوعی را ‏تشکیل می‌دهند. در اینجا منظور از خواب همان ساقه های چمن های مصنوعی است که مانند چمن‌ های طبیعی در زمین ریشه دار نیستند، بلکه در یک پارچه ‏زمینه جاسازی شده‌اند. بدین صورت که؛ در طول عملیات تافتینگ یا بافتن چمن فیلامنت‌ها یا همان ساقه های مصنوعی به فرم لوپ (حلقه) در پارچه ‏قرار داده می‌شوند و در مرحله بعد برش می‌ خورند. برای جلوگیری از لغزیدن فیلامنت ها، پشت این لایه ‏را با ماده مخصوصی پوشش می‌ دهند.

چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال حرفه ای

در سال ۲۰۰۵ که فدراسیون فوتبال اروپا (‏UEFA‏) و فدراسیون بین المللی فوتبال (‏FIFA‏) استفاده از ‏جدیدترین نسل چمن ‌های مصنوعی را مجاز نمودند، چمن مصنوعی رسماً به دنیای فوتبال وارد شد. قبل ‏از آن، بررسی‌ های زیادی در زمینه تدوین استاندارد های کیفی برای چمن‌ های مصنوعی انجام شده بود. مواردی چون خواص فیزیکی ‏مربوط به اتصالات، اصطحکاک، غلتیدن و انعکاس توپ در آنها، احتمال ایجاد آسیب برای بازیکنان و همچنین ‏مسائل اقتصادی از آن جمله بودند.

نه آفتاب مهم و نه زمان!

یکی از نتایج این بررسی ‌ها این بود که استفاده از چمن ‌های مصنوعی در زمین‌ های فوتبال محدودیت زمانی نداشته باشند و مستقل از شرایط آب و هوایی عمل کنند. در حالی که عمر مفید یک زمین ‏چمن طبیعی کوتاه (به اندازه ۶۰۰ ساعت بازی فوتبال) است. یکی دیگر از دلایل رشد استفاده از چمن مصنوعی فوتبال ، معماری مدرن استادیوم‌های ورزشی ‏است. از آنجا که اکثر استادیوم‌های جدید کاملاً سقف‌دار هستند، چمن‌های طبیعی نمی‌توانند در آنها ‏هوا و نور کافی دریافت کنند.‏ از طرفی نیز چمن های مصنوعی نیازی به نور و هوا ندارند. به همین دلیل گزینه خوبی برای ورزشگاه های امروزی هستند.

با مواردی که اشاره شد چمن مصنوعی در حال گسترش در زمینه های ساختاری و کیفی است. همسو با این پیشرفت کیفی روزانه در خواست بیشتری هم برای استفاده از آن در زمین های ورزشی به خصوص زمین های فوتبال به وجود می آید.  به طوری که شاید بتوان مدعی بود آینده زمین های ورزشی و فوتبالی متعلق به چمن های مصنوعی است.

نویسنده: ندا گرجی